مقایسه عکس RAW با عکس JPEG

صحبت درباره ی مقایسه عکس RAW با عکس JPEG در هنگام عکاسی، هیچگاه به انتها نمی رسد. بسیاری از عکاسان، عکس های Raw را به مابقی عکس های با فرمت JPEG ترجیح می دهند. فرمت Raw عکس در عکاسی دیجیتال چیست؟  فواید و عیوب، فرمت های خام در مقابل  JPEG، چیست و چرا وجود دارند؟ بهتر است با فرمت خام یا JPEG عکس بگیرید؟ آیا عکاسی با فرمت  RAW، مرحله ی بعد از پردازش و جریان کار با آن را مشکل می سازد؟ این سوالات معمولاً، شایع ترین سوالاتی هستند که افراد بعد از خریدن اولین دوربین DSLR خود و رفتن درون تنظیمات آن، می پرسند. درک کاملی از فواید و معایب این موارد، برای عکاسان جهت گرفتن تصمیمات صحیح برای انتخاب فرمت Raw برای کارهای خود، بسیار ضروری است.

مقایسه عکس RAW با عکس JEPEG

در اینجا به بیان نکات و دیدن نمونه هایی در این زمینه از زبان Nasim Mansurov می پردازیم.

 من بخاطر می آورم، اولین باری که به سراغ تنظیمات دوربین رفته و راهنمای دوربین نیکون D80 را خواندم، درباره ی فرمت Raw و اینکه چرا باید استفاده کردن از آن را در نظر داشته باشیم، بسیار کنجکاو بودم. JPEG، نیاز به هیچ فکری ندارد، یکی از فرمت های دیفالت عکس است که در بیشتر دوربین های کامپکت استفاده می شود و همه ی ما با آن ها آشنایی داشته و به آن عادت داریم، ما عکس های بسیاری را با فرمت JPEG می بینیم و یا درون گوشی ها و دستگاه های خود دانلود و یا آپلود می کنیم. اما نکات خاصی درباره ی فرمت Raw یا خام وجود دارد که خیلی از ما دوست داریم با آن ها آشنایی پیدا کنیم. شاید این به اسم “خام” بر می گردد، که به نظر کلمه ای جذاب می آید و کنجکاوی ما را بر می انگیزد و یا اینکه شاید این خواسته ی ما برای داشتن عکسی با کیفیت و واضح و گرفتن بهترین عکس ممکن بدون اینکه اطلاعات زیادی درباره ی دوربین داشته باشیم، ما را به این سمت سوق می دهد که تنظیمات دوربین را تغییر داده، روی فرمت خام قرار داده و عکس بگیریم. اولین چیزی که من در حین عکاسی با این فرمت متوجه آن شدم، این بود که چطور، به صورت ناگهانی، کارت حافظه ی من جای کمتری پیدا کرد. چرا تعداد عکس هایی که معمولا در این کارت حافظه ذخیره می شد از ۷۰۰ تا به ۲۰۰ عدد رسید؟ عکس ها بر روی LCD به نظر مشابه می آیند ولی ۳ برابر بیشتر حجم را پر می کنند؟ وقتی که من کارت حافظه را درون لپ تاپ اضافه کردم، بسیار شوکه شدم، چون حتی نمی توانستم یک فایل را باز کنم! چه کار بی ارزشی بود، بعد از من دوباره تنظیمات را به JPEG باز گرداندم.

این گفته ها برای شما آشناست؟ اگر شما هم همسن موقعیت ها را تجربه کرده اید، این اشتباه را نکنید که از خیر عکس های خام بگذرید، همانطور که من در آن زمان این کار را انجام داده ام. شما حتماً باید از فواید و معایب هر دو فرمت آگاه باشید تا بتوانید تصمیم صحیحی در این زمینه بگیرید، و بعد از آن پشیمان نشوید.

۱) What is RAW؟ فرمت خام یا Raw چیست؟

عکس های خام، که همچنین با نام “نگاتیوهای دیجیتالی” شناخته می شوند، فایل های تقریباً پردازش نشده ای هستند که به صورت مستقیم از سنسور دوربین ثبت می شوند. آن ها به معنای واقعی خام هستند، درست مانند مواد غذایی که نیاز به آماده شدن و پخته شدن قبل از استفاده دارند. برخلاف عکس های JPEG که به راحتی با بسیاری از برنامه های ادیت و دیدن عکس،  باز، دیده و چاپ می شوند، عکس های خام یا RAW یک فرمت اولیه است که به کارخانه سازنده ی دوربین و سنسور وابسته است، برای همین توسط بسیاری از نرم افزار ها پشتیبانی نمی شود. فایل های خام،  مقدار اطلاعات بسیاری را درباره ی عکس در خود جای می دهد و رنگ های بیشتری را شامل شده و محدوده پویایی را نسبت به عکس های JPEG در می گیرد. برای اجازه دادن دوربین های دیجیتال جهت نشان دادن عکس های ثبت شده در LCD عقبی، فایل های خام،  معمولاً شامل دو بخش هستند،  یک دیتای Raw واقعی از سنسوری دوربین، و یک پیش نمایش از JPEG پردازش شده. بسیاری از نرم افزارهای دیدن عکس، مانند LCD دوربین، سپس از یک پیش نمایش JPEG قرار گرفته در فایل RAW برای نمایش دادن عکس به شما،  استفاده می کند.

۱.۱) فواید فرمت RAW

1. در مقایسه با فرمت ۸ بیتی JPEG که شامل ۲۵۶ سایه مختلف از قرمز، سبز، آبی (در مجموع ۱۶ میلیون) را پوشش می دهد، عکس های ۱۲ بیتی RAW شامل بیشترین اطلاعات ممکن از ۴۰۹۶ سایه سبز، قرمز و آبی است (۶۸ میلیون در مجموع) و حتی بیشتر می شود. در دوربین نیکون D700، من فایل های ۱۴ بیتی خام را ضبط کرده، که تقریباً حدود ۴.۳ تریلیون می شود. که به هرحال در مقایسه با ۱۶ میلیون بسیار بالاتر است.
2. فایل های خام، شامل بیشترین محدوده ی پویا می شود (نسبت بین شدت نور اندازه گیری شده ماکزیمم و مینیمم از روشنایی تا سیاهی) و می تواند، بعداً برای بهبود بخشیدن عکس های زیاد underexposed/overexposed یا بخش هایی از یک عکس، مورد استفاده قرار گیرند.
3. زمانی که عکس RAW تولید شد، تمام تنظیمات دوربین ها (که به نام متا دیتا نیز شناخته می شود)، که  شامل اطلاعات خاص سازنده و دوربین می باشد، نیز به فایل اضافه می شود. این بدین معنی است که عکس به تنهایی،  بدون تغییر باقی می ماند و تنظیمات تنها به عنوان مرجعی در نظر گرفته می شود و شما می توانید تغییرات را در مرحله پردازش در نرم افزارهایی مانند Lightroom و Photoshop بر آن اعمال کنید. این ماسه، یکی از فواید استفاده از فایل Raw می باشد، چون اگر شما به صورت تصادفی از تنظیمات اشتباهی مانند بالانس سفید در دوربین خود استفاده کرده اید، هنوز شانس این که آن را بعداً تغییر دهید، دارید.
4. به علت تعداد رنگ هایی که در عکس های Raw ذخیره می شود، نوع فضای رنگی درون دوربین (sRGB یا Adobe RGB) نیز در زمانی که به صورت خام عکس می گیرد، اهمیت ندارد، شما می توانید آن را به هر نوع فضای رنگی دیگری، در مرحله پردازش، تغییر دهید.
5. برخلاف JPEG، فایل های RAW هیچ نوع فشردگی را بر روی عکس اعمال نمی کند، و این فشرده نشدن، کیفیت عکس را پایین نمی آورد.
6. در فایل های خام، وضوح تصویر تغییر نمی کند، که این بدین معنی است که شما می توانید از الگوریتم های Sharpening پیچیده تری در کامپیوتر خود، بر روی عکس استفاده کنید.
7. فایل های خام، می توانند شواهد و مدارکی بر مالکیت شما از عکس ها تغییر نیافته و اصل شما باشد. بدین معنی که اگر یک موجود خارجی در عکس های RAW شما باشد، هیچ کس نمی تواند بگوید شما آن را با فوتوشاپ بر عکس خود وارد کرده اید.

۱.۲) معایب استفاده از فرمت خام عکس ها

1. فایل های RAW حتماً نیاز به پردازش و تغییرات دارند، تا به توان آن ها را به صورت نرمال مشاهده کرد، که این به معنی صرف زمان فراوان می باشد.
2. RAW فضای بیشتری نسبت به عکس های JPEG در کارت حافظه پر می کند. این بدین معنی است که کارت حافظه، تعداد کمتری عکس را در خود ذخیره کرده و بافر دوربین به سرعت پر خواهد شد، و باعث می شود که نرخ فریم دوربین، به صورت قابل توجهی کمتر می شود. پس شما در کامپیوتر خود نیز، نیاز به RAM بیشتر و دیسک ذخیره بزرگتر، بری نگه داشتن عکس های RAW دارید.
3. فایل های RAW، مابین سازندگان مختلف، به هیچ نوع استانداردی نرسیده است. برای مثال، نرم افزار نیکون نمی تواند فایل های خام نرم افزار کنون، و بالعکس، را بخواند. در مجموع، تمام ادیتور ها و برنامه های دیدن عکس، نمی توانند فایل های خام را باز کنند. اگر شما یک دوربین جدید دارید، که تازه به بازار آمده است، ممکن است مجبور باشید برای مدتی صبر کنید تا شرکت های نرم افزار، به آن پرداخته و نرم افزارهای خود را آپدیت کنند، تا بدین ترتیب بتوانید فایل های RAW را باز کرده و با آن ها کار کنید.
4. شما باید فایل های خام را به فرم فایل هایی که سازگارترند، مانند JPEG یا TIFF تبدیل کنید تا بتوانید آن ها را با دوستان و یا مشتریان خود به اشتراک بگذارید، چون این امکان وجود دارد که آن ها ابزار مناسب برای دیدن آن ها را نداشته باشند.
5. چون فایل های RAW، نمی توانند با نرم افزارهای رابط تغییر کنند، تنظیمات شما باید درون یک فایل ویدوئی جداگانه ذخیره شوند، که باز به معنی فضای مورد نیاز بیشتر و مدیریت فایل سخت تر می باشد.
6. به علت اندازه ی عکس های RAW، پروسه های بکآپ و ذخیره شده، زمان بیشتری را می گیرند.

 ۲) JPEG چیست؟

JPEG  یکی از محبوب ترین فرمت های عکس برای عکاسی امروز است،  که میلیون ها رنگ را در یک فایل بسیار فشرده شده در خود، نشان می دهد. روش فشرده سازی “Lossy” توسط JPEG استفاده می شود، که به معنی این است که اطلاعات بخصوص از این عکس ها حذف می شود. سطوح مختلفی از فشرده سازی ( درصد) در عکس های JPEG بکار گرفته می شوند، که بر روی اندازه و کیفیت عکس تاثیر می گذارد. هر چقدر جزئیات بیشتری در عکس باقی بماند، فایل بزرگتری نیز ذخیره می شود.

۲.۱)  مزیت های فرمت JPEG

1. تمام پردازش های درون دوربین و تنظیمات دیگر مانند بالانس سفید، اشباعیت رنگ، منحنی های Tone، وضوحیت و فضای رنگی، به صورت پیش فرض بر روی عکس های JPEG ، اعمال شده است. بنابراین، شما نیاز نیست که برای پردازش عکس زمانی را صرف کنید، تنها کاری که لازم است انجام دهید، خارج کردن عکس از کارت حافظه می باشد و از آن استفاده کنید.
2. عکس های JPEG کوچک تر از عکس های خام هستند، و بنابراین، فضای کمتری را ذخیره کرده، و توان پردازش کمتری نیاز دارد.
3. به علت کوچکی اندازه، دوربین ها، فایل های JPEG را سریعتر رایت کرده، که تعداد عکسی که می تواند درون بافر دوربین موقت جای گیرد، را بیشتر می کند. این بدین معنی است که در مقایسه با عکس های RAW، شما می توانید تعداد فریم بیشتری را در هر ثانیه و در مدت زمان طولانی تری، به صورت بالقوه عکاسی کنید.
4. دستگاه های مدرن و بسته های نرم افزاری بسیاری می توانند عکس های JPEG را حمایت کنند. این فرمت عکس معمولاً بسیار سازش پذیر هستند.
5. دوربین های دیجیتال، گزنیه های اندازه و فشرده سازی متفاوتی را در بر می گیرند، که به شما انعطاف پذیری بیشتری را داده و انتخاب های متفاوتی در اندازه و کیفیت در اختیار شما می گذارد.
6. اندازه های کوچک، به معنی بک آپ های کاربردی و سریع تر، نیز می باشد.

۲.۲) معایب فرمت JPEG

1. الگوریتم فشرده سازی Lossy، به معنی از دست دادن جزئیات بسیاری در عکس ها می باشد. این فقدان جزئیات، مخصوصا در فایل های فشرده سازی بسیار بالا، درون عکس ها به عنوان عیوب آن ها شناخته می شود و توسط چشم به خوبی دیده می شود.
2. عکس های JPEG، ۸ بیتی خواهند بود، که تعداد رنگ های ممکن را به ۱۶ میلیون محدود خواهد کرد. این بدین معنی است که تمام رنگ های دیگری که دوربین قابلیت ثبت آن ها را دارد، بالاجبار در هنگام تبدیل عکس به فرمت JPEG حذف خواهند شد.
3. عکس های JPEG همچنین حاوی محدوده ی پویای کمتری از فرمت های خام است، که یعنی بازگردانی عکس های Overexposed/underexposed و مناطق در سایه قرار گرفته، بسیار سخت و در مواردی غیر ممکن خواهد بود.
4. از آنجا که دوربین ها به صورت کامل عکس های JPEG را پردازش می کنند، هر خطا در تنظیمات دوربین، عملاً غیر قابل برگشت خواهد بود. برای مثال، اگر شما وضوحیت بیش از اندازه ای را بر عکس خود وارد کنید، نمی توانید بعداً آن را از روی عکس بردارید.

۳) بهتر است از فرمت های RAW یا JPEG  استفاده کنید.

حال بیاید مهم ترین سوال ممکن را بررسی کنیم،  بهتر است JPEG استفاده کنیم یا RAW ؟

برای من عکاسی با فرمت خام،  مزیت های بسیار بیشتری نسبت به JPEG دارد. ذخیره کردن اطلاعات، این روزها، بسیار ارزان است، و اندازه فایل ها برای من ناراحت کننده نیست. از آنجا که من مدت زمان بسیاری را برای گرفتن عکس ها صرف می کنم، از اینکه زمان و تلاش بیشتری را صرف عکس ها در تاریکخانه های دیجیتال بکنم، ابایی ندارم. در حقیقت، اگر من می بایست، در یک زمان مشخص، بر روی یک عکس در فوتوشاپ کار کنم، بی خیال عکس های RAW می شوم، چون زمان لازم برای بررسی هزاران عکس را ندارم. با تشکر از ابزارهای پردازش بسیار عالی مانند Adobe Photoshop Lightroom،  من می توانم مجموعه ای از عکس ها را به صورت همزمان ادیت کنم، و بدین ترتیب مقدار زمان کمتری بر روی هر پردازش صورت خواهد گرفت.

زمان و اندازه ی عکس ها، مشکلات بسیار کوچکی در مقابل توانایی من برای بازگرداندن جزئیات از عکس RAW، هستند. مانند عکاسان دیگر بسیاری، من هم در موقعیتی که نور به اندازه کافی نبوده است، قرار گرفته، و من یا به دوربین خود اعتماد کرده، چون زمان کافی برای تصحیح اکسپوژر ندارم، یا حتی اگر اشتباهی این کار را انجام دهم، حالا به هر علت دیگری، عکس بد شده است. اگر من عکس را به صورت JPEG گرفته باشم، این جزئیات برای همیشه از دسترس من خارج خواهد شد و به یک عکس بد ختم می شود. اما زمانی که از فرمت RAW استفاده کنم، من به راحتی می توانم میزان اکسپوز را تنظیم کنم و تنظیمات دیگر را تغییر دهم و به یک عکس خوب دست پیدا کنم. این مساله، تفاوت بسیاری را ایجاد کرده، مخصوصاً برای لحظه های خاص و نایاب عکاسی، که ممکن است، هیچگاه دوباره تکرار نشوند.

نگاهی به عکس زیر بیاندازید:

مقایسه عکس Raw با عکس JPEG

اساسا من عکس بالا را با underexpose قرار دادن آن با Stop هایی ۱تا ۱.۵ کمتر از آنچه باید، عکس را خراب کرده ام. خوشبختانه، من عکس را به صورت RAW گرفته ام، و توانستم عکس را به صورت کامل برای بازگرداندن جزئیات از دست رفته، بازیابی کنم. عکس زیر در سمت چپ، از فایل RAW آن بازگردانی شده است ( من +۱ Exposure و +۱۵ Fill light را در lightroom به آن اضافه کردم)، در حالیکه عکس در سمت راست، عکسی است که از فرمت JPEG آن بازگردانی شده است:

مقایسه عکس Raw با عکس JPEG

مقایسه عکس Raw با عکس JPEG

همانطور که می بینید، عکس سمت چپ شامل، رنگ ها و جزئیات بیشتری از عکس سمت راست می باشد. تغییر رنگ ها در قسمت های سایه، بسیار قابل تشخیص هستند، که دلیل آن به این حقیقت که فایل های JPEG ، عکس های ۸ بیتی را در برمی گیرد، و شامل اطلاعات کمتری برای بازگردانی رنگ ها و جزئیات می باشد. اگر شما نمونه عکسی داشته باشید که تحت اکسپوژر ۲ استاپ یا بیشتر باشد، بازگردانی این عکس از فایل JPEG تقریباً غیر ممکن خواهد بود، در حالی که فایل RAW مقداری از رنگ ها و جزئیات را برای شما باز می گرداند. و فراتر از مشکل Underexposure، اگر من بالانس سفید را به مقدار نامناسبی در دوربین خود، تنظیم کرده باشم، عکس کامل از بین خواهد رفت. شما نیز این مساله را امتحان کنید، دوربین خود را بر روی RAW+JPEG قرار داده، سپس عکس را تحت نوردهی پایین قرار دهید و تلاش کنید جزئیات را بازگردانید، من مطمئنم نتایج مشابهی را خواهید دید.

در زیر نمونه عکسی که در RAWو JPEG پردازش شده است، می بینیم:

مقایسه عکس Raw با عکس JPEG

عکس بالا، عکسی است که دوربین من با تنظیمات استاندارد، ثبت کرده است:

مقایسه عکس Raw با عکس JPEG

مقایسه عکس Raw با عکس JPEG

در اینجا، نتایجی را بعد از پردازش های سنگین در Lightroom را می بینیم. عکس سمت چپ از عکس های RAW پردازش شده ، در حالی که عکس راست از عکس های JPEG پردازش شده است. همانطور که شما می توانید ببینید، هایلایت ها بر روی سنگ ها، در عکس JPEG در مقایسه با عکس RAW بسیار زشت به نظر می رسند، نگاهی به مقدار جزئیاتی که من توانسته از سایه ها از فایل RAW خارج کنم، بیاندازید.  آسمان بیش از اندازه آبی و درجه بندی شده به نظر می رسد و مابقی رنگ ها بسیار نامناسب هستند.

مثال خوب دیگری که می توانید در این مقاله ببینید، عکسی از مقایسه ی محدوده پویای بین دوربین های DSLR کنون و نیکون می باشد. من به هردوی این مثال ها را در این مقاله آورده ام تا نشان دهم که چگونه فایل ۱۴ بیتی RAW را می توان با فایل های JPEG ، زمانی که در مرحله پردازش بازیابی شده اند، قیاس کرد. نگاهی به عکس زیر بیاندازید (چپ : بازیابی RAW +5 stop، سمت راست : JPEG +5 stop بازیابی)

مقایسه عکس Raw با عکس JPEG

مقایسه عکس Raw با عکس JPEG

تفاوت فاحش بین قدرت بازیابی رنگ و جزئیات را در این عکس می بینید!

به هرصورت، در اینجا می توان یک نتیجه گیری کلی از این بحث گرفت : اگر شما درباره ی عکاسی جدی هستید و می خواهید کار خود را در آینده بفروشید و یا به نمایش بگذارید، باید در فرمت RAW عکس بگیرید. اگر شما تنها می خواهید برای سرگرمی از خانواده خود عکس بگرید، به فرمت JPEG عکس بگیرید.

لطفاً اگر سوالی دارید، یا فیدبکی از این مقاله دارید، در قسمت زیر برای ما کامنت کنید.