مقدمه ای بر عکاسی از حیات وحش (۱)

عکاسی از حیات وحش ، همانقدر که می تواند دل انگیز باشد، بسیار شما را خسته خواهد کرد. این نوع عکاسی، صبر و بردباری شما را لازم دارد. تمام عکس های زیبایی که از عکاس های حیات وحش می بینید، زمان و تلاش فراوانی را صرف خود کرده است. آنچه که شما در وب سایت ها و نمونه کارهای عکاسان حرفه ای می بینید، بهترین آثار آن ها می باشد. شما تمام این زبیابیی ها را می بینید، اما مقدار زمانی که برای آن صرف شده است یا تجربه ها و مسائلی که عکاس با آن ها روبرو شده اند، یا تعداد عکسی که برای رسیدن به این عکس زیبا گرفته شده است، را در این نمونه کارها نخواهید دید. در این مقاله از زبان Robert Anderson به بیان نکاتی جهت آموزش این نوع عکاسی، می پردازیم.

مقدمه ای بر عکاسی از حیات وحش از زبان نویسنده

عکاسی از حیات وحش، شغل یا هدف من نیست، بلکه رشته ی مورد علاقه ی من در عکاسی است. همین علاقه، هدف های من را در عکاسی، به سمت این نوع عکاسی هدایت می کند. آنچه در عکاسی از حیات وحش، برای من جذاب است، گرفتن عکس نیست، بلکه مراحل گرفتن آن می باشد. درست مانند افرادی که معتاد آدرنالین هستند، تجربه ای است که یکبار آن کافی نیست، و همیشه من را به خود جذب می کند. این حس هیجان و آدرنالین، من را از جای خود بلند کرده، و به درون طبیعت برده، تا آنچه در آن وجود دارد، را ببینم. یکی از دلایل اصلی، برای آنچه من در این نوع عکاسی انجام می دهم، نشان دادن و به اشتراک گذاشتن، سمت و سوی دیگری از طبیعت وحشی، شکستن کلیشه ها، و انتقال درک و ارتباط احساسی گرفته شده از سوژه، با دیگران، می باشد. من امیدوارم، مردمی که زیبایی این حیات وحش را می بینند، به آن احترام گذاشته، از آن نترسند، و برای آن ها در محیط اطراف خود فضایی ایجاد کنند. درک کنند که حیوانات این حیات وحش نیز، احساسات و افعال هوشمندانه ای دارند، که حق دارند این سیاره را با ما شریک شوند.

عکاسی از حیات وحش ، توله خرس سیاه کوچک در زیر باران، در منطقه نیوهمسفایر در سال ۲۰۱۶ (دوربین دستی ای که بر روی کیف قرار داشت، عکس را گرفته است.)

من عکاسی از حیات وحش را ۱۶ سال پیش با تجهیزات بسیار پایه ای، بدون هیچ برنامه و درکی از عکاسی در کل، آغاز کردم. در طول این سال ها، من از یک تازه کار تبدیل به یک عکاس حرفه ای در طبیعت شده ام، اما خوشبختانه این سفر هیچگاه تمام نمی شود، و همیشه چیزهایی برای دیدن و یاد گرفتن وجود دارد.

هرچند، من بیشتر درس های مهم خود را به سخت ترین نحو، از طریق تغییر در دوربین ها، لنزها، و لوازم دیگر، مکرراً، یاد گرفته ام، که شنیدن آن ها خارج از لطف نخواهد بود. در این مقاله و دو مقاله ی دیگر، برخی از این دروس را در کنار هم قرار داده و  برای شما آوردیم.

عکاسی از حیات وحش ، عقاب سرسفید بر روی آب، Homer در آلاسکا ۲۰۱۶ با دوربین دستی

۱)  استفاده از دوربین دستی، در مقابل سه پایه و لرزش گیر گیمبال

دوربین های دستی، برای همه کاربردی نیست، اما برای افرادی که قدرت و ثبات کافی برای نگه داشتن لنزهای تلفوتو (۲۰۰mm Plus) دارند، می تواننید از مزایای استفاده از آن، بهره ببرند. مهمترین دلیلی که من دوربین را در دست خود نگه می دارم، انعطاف پذیری و چابکی ای است که به من می دهد.  اول از همه، سه پایه ها، حجیم، و زمان بر، برای برپا کردن، هستند، و تفاوت اساسی ای بین عکاسی با دوربین های دستی در مقابل استفاده از سه پایه وجود دارد. زمانی که شما دوربین را در دست می گیرید، لنز بخشی از بدن شما می شود، و این بخش اضافی، به صورت ناخودآگاه باعث جریان و حرکت طبیعی لنز می شود. زمانی که از یک سه پایه استفاده می کنید، سه پایه دوربین را ثابت نگه می دارد، و شما باید دور این جسم ثابت حرکت کرده، تا بتوانید سوژه را دنبال کنید. این روش، کار را مشکل کرده، و نتیجه ای غیر طبیعی خواهد داشت، که باعث می شود، فرصت هایی را از دست بدهید. به همین دلیل، من استفاده از دوربین را به صورت دستی، ترجیح می دهم. اما اشتباه فکر نکنید، زمانی نیز به سه پایه و گیمبال ها، نیاز می شود، اما نه در زمان عکاسی از یک عقاب سرسفید که سرعت بسیار بالایی در هنگام حرکت دارد. مواردی وجود دارد که استفاده از سه پایه مناسب تر از دستی است، اما این کاملاً به شما بستگی دارد، که فکر کنید در کدام حالت نتیجه ی بهتری خواهید گرفت.

عکاسی از حیات وحش ، گوزن سر سفید نر، در زیر باران، Cades Cove TN 2015 ، دوربین دستی

پس آنچه که می خواهم برای عکاسی با دوربین دستی، بیان کنم این است که، با دوربین دستی، دنبال کردن سوژه بسیار ساده تر و طبیعی تر از زمانی است که با سه پایه عکس بگیرید. گرفتن دوربین در دست، و در عین حال دنبال کردن سوژه، مهارتی است که باید آن را یاد گرفت، و شما به صورت ناگهانی، در آن حرفه ای نخواهید شد، شما یاد می گیرید، و روز به روز پیشرفت می کنید. در زمان استفاده از دوربین های دستی، زاویه دهی لنز همراه با چشم، اهمیت فراوانی دارد، من می توانم یک پرنده را در آسمان در حال پرواز ببینم، در همان حال، دوربین را با حرکت آن جابجا کنم، به گونه ای که لنز در مسیری که چشم های من پرنده را می بینید، قرار گیرد و بر روی پرواز آن قفل شود. رسیدن به این مهارت، زمان زیادی را صرف خواهد کرد، در زمان آغاز عکاسی، من ابتدا مسیر بعدی عقاب را انتخاب می کنم، اما آن را از درون لنز نمی بینم، برای همین دوربین را از چشم های خود دور نگه می دارم، دوباره عقاب را نگاه کرده و مسیر بعدی را حدس می زنم، و دوباره عکس می گیرم. حال، این کار برای من تبدیل به یک رفلکس شده است، مانند دوچرخه سواری، و کاملا اتوماتیک در من رخ می دهد. البته، هرچقدر، سوژه سریعتر حرکت کند، و هرچقدر لنز شما بلندتر باشد، شما با چالش سخت تری روبرو خواهید شد. این توانایی، برای افزایش تعداد عکس های خوب خود، اهمیت دارد.

بسیاری از لحظات زیبایی که من موفق به عکس گرفتن از آن ها شده ام، زمانی بوده است که من پلک زده ام، پس مهارت جابجایی دوربین و لنز به همراه موقعیت پرنده، و قفل شدن بر عمل و یا حرکت آن، یک مهارت ارزشمند در عکاسی از حیات وحش می باشد. خود را آموزش دهید، تمرین کردن، شما را در این کار موفق می کند.

عکاسی از حیات وحش ، گوزن نر بزرگ، نشسته بر روی زمین، پارک مرکزی آلاسکا، ChugachT سال ۲۰۱۵، دوربین دستی

۲) سیالیت دوربین را ارزیابی کرده و تنظیم کنید.

سیالیت دوربین دستی را کمی فراتر ببرید، شما باید بتوانید، دوربین را با سرعت زیاد، در همان مسیری که چشم قرار دارد، فوکوس کرده، صحنه و قابی که سوژه در آن قرار دارد، را به خوبی ارزیابی کنید. به معنای دیگر، زمانی که من حس می کنم اتفاقی در حال افتادن است، یا ممکن است رخ دهد، دوربین را به سمت چشم ها آورده، قاب بندی را انجام میدهم، سپس نقطه ی فوکوس را به سرعت براساس سوژه جابجا می کنم.

اگر حیوان، حرکت می کند، و مداوم موقعیت خود را تغییر می دهد، شما نیز باید، نقطه تمرکز را، در حین دنبال کردن حیوان، تغییر دهید، و همچنین در قاب، فضایی را برای حرکت حیوان خالی نگه دارید. همیشه زمان هایی وجود دارد که حیوان، سر خود را پایین می آورد و یا در موقعیتی که مناسب برای عکاسی نیست، قرار گرفته است، شما باید پیش بینی کنید که بهترین مکان برای نقطه تمرکز کجاست، اگر حیوان به طور ناگهانی موقعیت خود را تغییر داده یا سر را بالا بیاورد. شما همچنین باید بتوانید، حرکت های بعدی او را حدس بزنید، و تنظیمات مناسب با آن را انجام دهید. مثلاً تنظیم دوربین را از حالت عکاسی منظره به عکاسی پرتره، تغییر دهید.

این مسائل هنوز برای من کمی مشکل هستند، چون باید چندین کار را همزمان انجام دهم، به دنبال قاب مناسب/ نقطه فوکوسی باشم، به محتوای ویوفایندر نگاه کنم، f-stop و سرعت شاتر را تنظیم کنم. هرچقدر در این وظایف چندگانه، حرفه ای تر شوید، امکان داشتن عکس های بهتر نیز برای شما بیشتر می شود. مهمترین نکته ای که در اینجا وجود دارد، قادر بودن به تنظیمات لازم بر روی پرواز پرنده، در حالیکه نقطه تمرکز بر روی چشمان سوژه نگه داشته می شود، است. زمان هایی وجود دارد، به خصوص برای سوژه هایی که راه می روند یا حرکت می کنند که من نقطه تمرکز را جابجا می کنم و چندین عکس پشت سرهم می گیرم. یا حتی نقطه تمرکز را بر روی محلی که سر یا چشم آن ها در چند ثانیه بعد خواهد بود، قرار می دهم و نه در محلی که الان هستند، با پیش بینی حرکت آن ها، عکس بعد را پیش بینی می کنم. این روش نیاز به تمرین زیادی دارد، که حتی من نیز هنوز درباره ی آن در حال یادگیری هستم.

۳) در عکاسی از حیات وحش لحظه های خاص و ارزشمند، به سختی تکرار می شوند. 

اگر شما هم مانند بسیاری از مردم، بودجه و زمان بی انتهایی برای تکرار کردن یک سفر، یا تور عکاسی ندارید، تلاش کنید که هیچ لحظه ی عکاسی را از دست ندهید، که بخواهید به دنبال تکرار آن باشید. بیش از آن، لحظاتی که از لحاظ عکاسی عالی هستند، تکرار ناپذیرند، امکان بسیار کمی .جود دارد که شما دو بار، خرس مشکی مادری را ببینید که توله های خود را در کنار درختی، شیر می دهد، این شرایط شاید برای موقعیت های عکاسی تکرار نشدنی باشد.

عکاسی از حیات وحش ، خرس سیاه در حال شیر دادن دو توله کوچک خود در جنگل، NH شمالی ( دوربین دستی)

پس، آنچه که من می گویم این است، اگر عکاسی از حیات وحش را جدی می گیرید، نیاز دارید که اهمیت آن لحظه و توانایی برای ثبت کردن آن در بار اول، را درک کنید. به هر حال، شما عکس هایی را ، یا به دلیل زمان بندی بد، تنظیمات اشتباه، انتخاب های نامناسب، سوژه ای که همکاری پذیر نیست، یا حتی تنها داشتن یک روز بد پشت دوربین، از دست خواهید داد. درک فرصت هایی که بر شما رخ می دهد و اهمیت آن ها، مهارت بسیار پر اهمیتی می باشد.

زمانی که حیوانات، جنبه های بسیار شخصی خود را بدون خجالت و نگرانی به شما نشان می دهند، شما باید آن ها را تشخیص دهید، و این زمانی است که شما قادر به گرفتن عکس هایی احساسی و خاص خواهید بود، این عکس ها، سفیرانی برای انگیزش و هدف شما خواهند شد. زمانی که من منظره ی بالا را دیدم ( خرس سیاه توله های خود را شیر می داد)،  در آن روز، سال ها تلاش و یادگیری من در کنار هم قرار گرفت و مهارت من، بهترین انتخاب ها را در گرفتن عکس برای من رقم زد. حتی اگر من بهترین انتخاب ها ( از لحاظ دوربین) را داشته باشم، با این حال فاکتورهای چندگانه ای بر به هم خوردن اوضاع موثر خواهد بود، مواردی مانند، نور، هوا، موقعیت حیوان و غیره.

پس زمانی که من می گویم، این لحظات، به سختی دوباره تکرار می شود، بدین معنی است که، شما باید به تمام المان های مورد نیاز برای گرفتن یک عکس خوب، فکر کنید، شما باید در یک زمان مناسب، در مکان مناسب قرار بگیرید، لنز مناسب را در دسترس داشته باشید، در فاصله مناسب قرار بگیرید، نور خوبی در صحنه وجود داشته باشد، و حیوان در موقعیتی قرار داشته باشد که آن لحظه،  برای زاویه شما، بهترین باشد. تمام این موارد گفته شده، حتی به لیستی که تمام المان ها باید مناسب باشد، نزدیک نیست، درباره ی آن بخوبی فکر کنید، من چند فاکتور دیگر نیز به این لیست اضافه می کنم: موقعیت سوژه/ موقعیت سر سوژه/ چشم ها (باز، بسته، نگاه به دور دست)/ محیط اطراف/ موانع بین شما و سوژه/ سوژه های چندگانه (عمق میدان)/ هوا و چگونگی تاثیر آن بر عکس/ قاب بندی.

موارد زیادی باید در آن روز عالی باشند، پس شانس اینکه بتوانید موقعیت دیگری مانند این بیابید کم خواهد بود. پس ارزش فرصت هایی که پیش روی شماست را دست کم نگیرید.

۴) در مورد سوژه اطلاعات کسب کنید.

در انتها، درباره ی سوژه خود اطلاعات کسب کنید. بدین معنی که بر روی تلاش، زمان و هزینه ی خود برای یادگیری رفتار حیوانات در طول سال ها، سرمایه گذاری کنید. برای من، این پروسه، هنوز به انتها نرسیده است، بالاخره در زمانی شما به سطحی از درک می رسید که شانس شما را برای انتخاب محل مناسب در زمان مناسب، بالا می برد. به معنای دیگر، شانس نیز نیاز به آمادگی دارد.

این تنها به معنی یادگیری درباره سوژه نیست، بلکه همچنین، درباره ی یادگیری در مورد موقعیت محل عکاسی نیز می باشد. من چندین سفر به Yellowstone رفتم تا به این نتیجه رسیدم که از هر حیوانی، در چه وقت از سال، و در کجا باید عکس گرفت. حال من می توانم به راحتی، گوزن ها، خرس قهوه ای، عقاب طلایی، و بسیاری دیگر را در منطقه ای که آن ها معمولاً حضور دارند، بیایم و از آنها عکس بگیرم.

برای کسب اطلاعات بیشتر در عکاسی از حیات وحش منتظر مقالات بعدی در این زمینه باشید.